بیا دست قشنگ و ومهربانت را عصایی کن که برخیزم و شورانگیز و شوق آلود به دامان شقایق ها بیاویزم،بدزدم تیشه فرهاد عاشق را و بی پروا چنان رعدی بنای سنگی غم را فرو ریزم،بسازم کلبه عشقی میان باغ رؤیاها و حافظ وار بربام فلک نقشی دگر از عشق ریزم و طرحی نو براندازم،بیا واکن لبانم را به تکرار سرود عشق که من آن مرغ غمگین شباویزم...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: